یادداشتی به بهانه سالروز درگذشت افشین یداللهی،

روزی كه ترانه یتیم شد

روزی كه ترانه یتیم شد آتلیه دات کام: خراسان رضوی اگر رویش را همگی ندیده باشند، صدایش را نشنیده باشند و از حضور در کنارش لذت نبرده باشند، اما با قاطعیت تمام می توان اظهار داشت که ترانه هایش را تمام مردم شنیده اند، زمزمه کرده اند، شاید با آن عاشقی کرده باشند و جزئی از خاطرات زندگی شان شده باشد؛ شاید بدون اینکه حتی او را بشناسند و بدانند که ترانه ای که هر روز او را زمزمه می کنند را اویی نوشته که دیگر در کنار ما نیست.



افشین یداللهی با حضورش در کنار تعدادی از افراد و مکان ها، به بسیاری از آنها اعتبار و رونق بخشید. افرادی هستند از کنار نام او به نان و نوایی رسیدند و مکان هایی هستند که به یمن حضورش رونق گرفتند. شاید بتوان اظهار داشت که او حتی شروع کننده راه تیتراژ خوانی در فیلم و سریال های تلویزونی بود؛ چونکه بیشتر ترانه های تیتراژهای دهه ۸۰ تلویزیون را او سروده و توانسته در این راه موفق باشد و الگویی برای باقی ترانه سرایانی باشد که می خواهند تیتراژ بنویسند. از برخی ترانه های تیتراژ او می توان به «میوه ممنوعه» با صدای احسان خواجه امیری، «شب دهم» و «مدار صفر درجه» با صدای علیرضا قربانی، «معمای شاه» و «تبریز در مه» با صدای سالار عقیلی، «زمانه» با صدای گروه سون، «پژمان» با صدای علی زندوکیلی اشاره نمود.

کمتر کسی پیدا می شود که هم زمان در دو یا چند رشته و تخصصی که هیچ ربطی به یکدیگر ندارند بهترین بوده و تأثیرگذار باشد، اما یداللهی یک شاعر و ترانه سرای فوق حرفه ای و یک روان پزشک درجه یک بود. آن قدر مهم بود که در روز تشییع او دو وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در کنار تمام بزرگان و اهالی موسیقی و پزشکی بر مزارش حاضر شدند و همگی از کوچ کردن او به دیاری دیگر ناراحت و غمگین بودند.

۲۵ اسفند ۱۳۹۵، روزی بود که افشین یداللهی پرکشید؛ روزی که ترانه یتیم شد و خانه ترانه که به سختی به دست او پا گرفته بود، صاحب خودرا از دست داد. خانه ترانه ای که اگر نبود، خیلی از ترانه های محبوب و محترم تاریخ ترانه سرزمین مان متولد نمی شدند. خانه ای که خانه دوم تمام ترانه سرایان و اهالی موسیقی است و الان هم تنها توانسته با نام و یاد او زنده بماند و حالا شاگردانش او را اداره می کنند. مکانی که محل تنفس و آرامش ترانه و موسیقی این سرزمین و تجمع اهالی آنست.

نام افشین یداللهی، حتی پنج سال بعد از فوتش منشأ خیلی از اتفاقات مهم و خوب ترانه این سرزمین است. بعنوان مثال جشنواره ترانه افشین یداللهی تنها جشنواره تخصصی و انحصاری در رابطه با ترانه است که بعد از فوت او بواسطه شاگردانش راه اندازی شده و هرساله محلی معتبر برای معرفی و ارائه آثار بهترین های ترانه سال است؛ چه آنها که ترانه های خودرا در ضمن یک سال قبل از جشنواره ترکیب با موسیقی کردند و به اجرا رسانده اند و چه آنها که هنوز ترانه شان در مراحل اولیه بعد از سرودن به سر می برد.

کتاب «دستور زبان خط گفتار فارسی» را نیز یداللهی تدوین کرده است و امروز این دستور زبان، محلی برای مراجعه تمام شاعران و ترانه سرایانی است که می خواهند با زبان گفتار و به اصطلاح محاوره، شعر و ترانه بنویسند و مرجعی است برای کارگاه های آموزشی و اساتید ترانه که می خواهند به جوانان تازه نفس ترانه این سرزمین مشق ترانه دهند.

با توجه به با تمام باقیات و صالحاتی که او باقی گذاشته، می توان اظهار داشت که او تمام شدنی نیست. یداللهی ادامه دارد و شاگردانش و همین طور شاگردان شاگردان او آینده ترانه این سرزمین را تضمین می کنند و بطور قطع با گذشت زمان وضعیت ترانه و موسیقی ما را تغییر می دهند، همانطور که برخی شاگردان او مانند حسین غیاثی و مهدی ایوبی توانسته اند تا کنون قدم های مثبتی در ترانه بردارند و با ارائه آثاری قابل احترام، ذائقه مردم را به شنیدن موسیقی و ترانه خوب تغییر دهند.

یادداشت از محمدرضا صبوریان، خبرنگار ایسنا- منطقه خراسان رضوی






منبع:

1399/12/26
13:32:23
0.0 / ۵
812
تگهای خبر: آرامش , آموزش , تخصصی , جشن
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
جمع 2 و 2 ؟
آمار بازدید سایت
بازدید امروز: 2,806
بازدید دیروز: 3,105
هفته اخیر: 33,803