فریدون شهبازیان مردی که همه او را معلم خود می دانند!

آتلیه دات کام: به گزارش آتلیه دات کام، بزرگان موسیقی و سینما گرد هم آمدند تا از مردی بگویند که موسیقی ایران را با شرافت و شکوه آمیخت؛ زنده یاد فریدون شهبازیان، آهنگسازی که هنوز نغمه هایش زنده اند.

آئین بزرگداشت هشتاد و سومین سالروز تولد زنده یاد فریدون شهبازیان (موسیقیدان و آهنگساز) در چارچوب چهارمین برنامه «نغمه های نقره ای» با حضور علی دهکردی (مدیرعامل خانه سینما)، محمدمهدی گورنگی (آهنگساز)، علی جعفری پویان (نوازنده ویلن)، نیما جوان (مدیر نشر و پخش جوان)، حمید غلامعلی (خواننده) در خانه سینما برگزار شد.

شهبازیان، ستون شرافت و اقتدار در موسیقی ایران بود

در شروع این برنامه، محمدمهدی گورنگی که اجرای برنامه را هم برعهده داشت، اظهار داشت: امروز ۱۵۱ روز از وقتی که موسیقی ایران یکی از ستون های خویش را از دست داد، می گذرد. اما یادگاری های فریدون شهبازیان تا همیشه در تاریخ این سرزمین مظلوم باقی خواهد ماند و موسیقی او زینت بخش هنر ایران، مانا و ماندگار خواهد بود.
او اضافه کرد: آثار استاد شهبازیان همیشه الهام بخش خواهد بود. در آثار او همیشه رد پای شرافت، تکنیک و احساس موج می زد؛ به همین جهت میتوان گفت خیلی از آهنگسازان ایرانی به شکلی شاگرد او هستند. او سنبل جوان گرایی و پشتیبانی از بخش های مختلف موسیقی بودند. وی در عین اقتدار بسیار هم مهربان و حامی بود.
این هنرمند اشاره کرد: نام فریدون شهبازیان برای من سمبل اقدار و شکوه است. او با این که سال ها با تلویزیون ملی ایران و پس از آن با صدا و سیمایی که به مرور از ملی بودن فاصله گرفت کار کرد و در جهت اعتلای موسیقی زحمت کشید، اما در زمانیکه باید، برای مردمش و همراهی با آنها در جای درست تاریخ ایستاد و حاضر به هر کاری نشد. او به من و خیلی ها آموخت که هنرمند در هر جایی که هست اگر از استقلال فکری و هنری فاصله بگیرد رو به افول و خاموشی خواهد رفت. او به من آموخت که هیچگاه برای مراقبت از شرافت انسانی دیر نیست. فریدون شهبازیان بخصوص در سالهای آخر مستقل بودن را زندگی می کرد و می آموخت.

شهبازیان مشوق همیشگی جوان ها و استاد بی ادعا بود

ستار اورکی (آهنگساز) هم در ادامه اظهار داشت: در رابطه با استاد شهبازیان بزرگ گفتنی بسیار است ولی اگر من بخواهم از روحیه بی تکرار او حتی نسبت به کسانیکه هم سن ایشان بودند صحبت کنم، باید بگویم که او همیشه بین جوانترها حضور داشت و مشوق خیلی خوب و سبب دلگرمی صنف ما بود. او فردی بود که دوستان را نصیحت و کارشان را دنبال می کرد. اگر کاری را می شنید، یکی از عادات پسندیده او این بود که تماس می گرفت و نظر خویش را اعلام می کرد. زمانیکه فردی مانند وی در آن کسوت و جایگاه از جوان ترها تعریفی به عمل می آورد، یک شور و نشاط را در آنها به وجود می آورد.
او اضافه کرد: در رابطه با آثارش می توانم بگویم که جزو تکرارنشدنی هاست. افسوس که گاهی همه ما گرفتار غفلت هایی می شویم و چشم که باز می نماییم، می بینیم که این عزیزان دیگر نیستند و نبود آنها خلا بزرگی برای ما و نسل های بعدی به وجود می آورد. من فکر می کنم که آقای شهبازیان خواسته یا ناخواسته استاد همه ما بوده است؛ گاهی فردی شاگرد و دانشجوی مستقیم او بوده و گاهی کسی مثل من از آثار او الهام و یاد گرفته است.

هر کجا بود، شهبازیان پشت ما ایستاده بود

مزدا انصاری (نوازنده پیانو) هم یکی دیگر از سخنران های این برنامه بود و اظهار داشت: من خاطرات بسیاری با استاد شهبازیان به واسطه همکاری طولانی که با ایشان در صدا و سیما داشته ام، دارم. آشنایی من با استاد شهبازیان به ۱۰ سالگی من برمی گردد که یک ضبط سونی داشتیم که آثار گلها را با آن ضبط می کردیم. گلهای ۷۷ با اثر «پر کن پیاله را» برای من خیلی شاخص بود و من نخستین بار با استاد شهبازیان توسط این آهنگ آشنا شدم؛ البته در همان زمان رفت و آمدی هم با استاد شجریان داشتیم که در رابطه با این آهنگ در منزل ما با ایشان صحبت شد. فکر نمی کردم زمانیکه وارد صدا و سیما می شوم، شروع کارم توسط استاد شهبازیان تأیید شود. بسیاری از کارهای من به خاطر نظر لطف استاد شهبازیان به انجام می رسید.
او اضافه کرد: در آن زمان انجمن آهنگسازان جوان را تشکیل دادیم که استاد شهبازیان به تمام بچه ها گفتند که کاری بیکلام بسازند و تمام این آثار را خودشان تأیید کردند و پخش گردید. خیلی از آهنگسازانی که امروز فعالیت می نمایند بخاطر لطف آقای شهبازیان است که اینجا هستند. همیشه کارهایی که چند ماه در یک شورا می ماند، با یک امضای ایشان ضبط و اجرا می شد. خنده ها، شوخی ها و یادگارهای زیبای ایشان هیچ وقت از یادم نمی رود. استاد شهبازیان شیوه های کاری مختلف و رنگ بسیار خاصی در آهنگسازی داشتند و بطور قطع یکی از تأثیرگذارترین آهنگسازان تاریخ موسیقی ایران هستند. همه ما به شکلی شاگردی ایشان را می نماییم.

شهبازیان سختگیر، دقیق و بی رقیب بود

حمید غلامعلی(خواننده پیشکسوت پاپ) نیز طی سخنانی اظهار داشت: نخستین باری که ایشان را در سال ۶۲ ملاقات کردم، ۱۶ سال داشتم و به خواندن بسیار علاقه داشتم و در گروههای کر می خواندم. بعدا با دیدن آقای احمدعلی راغب بهمراه گروه کری که داشتیم به رادیو رفتیم و آغاز به خواندن کردیم و به اجرای نخستین کار با ارکستر رسیدیم. برادرم علی غلامعلی هم در آن زمان بهمراه آقای محمد میرزمانی از مدیران موسیقی رادیو بودند.
او اضافه کرد: برادرم در آن زمان از من پرسید: «ناظر ضبط چه کسی است؟» که گفتم: «گویا آقای فریدون شهبازیان» و برادرم اظهار داشت: «گفت پوستتان کنده است.» گفتم: «چرا؟» اظهار داشت: «او در عین این که بسیار خوش اخلاق و خندان است اما با کسی شوخی ندارد و مو را از ماست می کشد و باید حسابی حواس خویش را جمع کنید.» من هم کمی دست و پای خویش را گم کردم. به استودیو که رفتیم، مو از ماست کشیده شد و کار ضبط نشد. آقای شهبازیان اظهار داشت: «این چیست که می خوانید؟» گفتیم همانی است که شما گفتید! اظهار داشت: «نه بروید و تمرین کنید.»
این هنرمند اضافه کرد: بعدها که این خاطره را به یاد می آوردم، فیلم ماتریکس به ذهنم می آید که اگر قرص قرمز را می خورد پوستش کنده بود و اگر آبی را می خورد همه چیز حل و فصل می شد. من آن روز قرص قرمز را انتخاب کردم و آنقدر ادامه دادم که افتخار این را داشتم چند کار را در کنار ایشان باشم و پس از سال ها کاری را اجرا کنم که خود ایشان به زیبایی خوانده بودند. به خاطر دارم اولین باری که اثر «پاییزان» را شنیدم، گفتم این صدای خواننده ای است که صدای او را نشنیده ام. وقتی فهمیدم خود ایشان این کار را خوانده است گفتم از هر خواننده ای این کار را بهتر اجرا کرده است. اگر جسارت کرده ام و کاری را خواندم که ایشان به بهترین نحو خوانده است، فقط برای یادبود ایشان بود. هیچگاه او را فراموش نخواهیم کرد و یاد استاد شهبازیان همواره در دل ما زنده است و آثار او هم ماندگار خواهد بود.

بازنویسی «پاییزان»، ادای دینی بود که دیر رسید

مهران اکرمی (آهنگساز) هم در رابطه با آشنایی خود با شهبازیان و چگونگی بازنویسی اثر «پاییزان» اظهار داشت: در جریان همکاری با استاد شهبازیان بسیار آموختم. با همکاری علی جعفری پویان تصمیم گرفتیم که تیتراژ پایانی فیلم «پاییزان» را بازآفرینی و بمناسبت تولدشان به ایشان تقدیم نماییم که استاد شهبازیان فوت کردند. برپایه آن چیزی که وجود داشت، تنظیم مجدد اثر امکانپدیر نبود و تصمیم گرفتیم که آنرا بازنویسی نماییم.

کار کردن برای شهبازیان همیشه سخت بود، حتی پس از رفتنش

علی جعفری پویان (آهنگساز و نوازنده ویلن) هم طی سخنانی اظهار داشت: کار کردن برای استاد شهبازیان سخت بود. حالا که وی در قید حیات نیست، کار کردن برای او سخت تر بود. خیلی از آثار آهنگسازان موسیقی ایران همچون فریدون شهبازیان، مجید انتظامی، کامبیز روشن روان در دهه ۶۰، ۷۰ بخصوص در زمینه موسیقی فیلم خاطره انگیز بوده اند. پس از انقلاب موسیقی محوریت پیوندش با سینمای خوب قابل توجیه تر بوده است. آثار این آهنگسازان تأثیر زیادی بر فرهنگ شنیداری جامعه ایران گذاشت و ارتباط قلبی با این موسیقی بوجود آمده است.
او اضافه کرد: در ۲۰ سالگی در ساخت موسیقی فیلم «هیوا» بعنوان نوازنده ویلن با آقای شهبازیان همکاری داشتم و ارتباط خیلی عمیقی میان ما شکل گرفت. اعتمادی که به من و دوستانم داشت بسیار قابل احترام و پرارزش بود. تلاش کردیم تیتراژ پایانی فیلم «پاییزان» را با حساسیت هایی که آقای شهبازیان داشت، بازنویسی و اجرا نماییم.
در انتها این برنامه از بازنویسی اثر «پاییزان» رونمایی گردید.




منبع: atolieh.com