مجسمه ۷۰ میلیون دلاری خریدار نداشت!

آتلیه دات کام: به گزارش آتلیه دات کام، یک سردیس ۷۰ میلیون دلاری اثر «آلبرتو جاکومتی» در حراجی مدرن ساتبیز عرضه شد اما در نهایت خریداری نیافت.

به گزارش آتلیه دات کام به نقل از ایسنا، یک سردیس برنزی متعلق به سال ۱۹۵۵ از آلبرتو جاکومتی که با برآورد ۷۰ میلیون دلار در حراجی شبانه آثار مدرن ساتبیز در نیویورک عرضه شده بود، روز سه شنبه موفق به یافتن خریدار نشد.

این مجسمه که از جانب حراجی «ساتبیز» بعنوان اثر شاخص معرفی شده بود، از اموال شیلدون سولو، غول املاک که در سال ۲۰۲۰ درگذشت، در حراجی عرضه شده بود. این مجسمه که در دوسالانه ونیز در سال ۱۹۵۶ به معرض نمایش گذاشته شده بود، پیشتر در جنوب فرانسه به نمایش درآمده بود.
حراج گذار، مزایده این اثر را که بدون ضمانت (گارانتی فروش) عرضه شده بود، از ۵۹ میلیون دلار شروع کرد. باآنکه چند پیشنهاد سبب شد قیمت تا ۶۴ میلیون دلار بالا برود، اما بعد از چهار دقیقه اثر بدون فروش از حراج خارج شد.
مدیرعامل ساتبیز، چارلز استوارت، به روزنامه وال استریت ژورنال اظهار داشت: «حراج ها اغلب مدیریت شده و برنامه ریزی شده هستند، اما این یک لحظه طبیعی در حراج بود. ما به اهمیت این اثر پایبندیم.»
۶ عدد از این نسخه مجسمه برنزی جاکومتی ساخته شده است. یکی از نسخه ها درحالی در سال ۲۰۱۰ در کریستیز به قیمت ۵۳ میلیون دلار به فروش رسید که قیمت آن بین ۲۵ تا ۳۵ میلیون دلار ارزیابی شده بود. ساتبیز هم در سال ۲۰۱۳ نسخه دیگری از آنرا با قیمت ۵۰ میلیون دلار فروخت. در آن زمان ارزش این مجسمه بین ۳۵ تا ۵۰ میلیون دلار تخمین زده شده بود.

آثار «جاکومتی» مدت هاست که بعنوان آثار شاخص و مورد علاقه مجموعه دارها شناخته می شوند و معمولا با قیمت های هشت رقمی یا بیشتر به فروش می رسند. در سال ۲۰۱۵، مجسمه «مردی که اشاره می کند» (Pointing Man) متعلق به سال ۱۹۴۷ میلادی هم از مجموعه سولو، با قیمت ۱۴۱.۳ میلیون دلار به فروش رسید که رکورد فروش آثار این در حراج را شکست. اخیراً هم اثر Le Nez (از سالهای ۱۹۴۷/۴۹، قالب گیری شده در ۱۹۶۵) از «مجموعه مک لو» (Macklowe Collection) با قیمت ۷۸.۴ میلیون دلار فروخته شد.
آلبرتو جاکومتی» (Alberto Giacometti) مجسمه ساز و نقاش سوئیسی یکی از بزرگ ترین هنرمندان قرن بیستم است. جاکومتی در سال ۱۹۰۱ میلادی متولد شد و از همان دوران کودکی به هنر علاقه نشان داد و اولین تابلو رنگ روغن خویش را در سن دوازده سالگی خلق کرد. پدرخوانده او نقاش مکتب فوویسم بود و بردارش «برونو» هم معمار شد. دیگر بردارش، «دیه گو» طراح و هنرمند، مهم ترین مدل «جاکومتی» و دستیار او بود. جاکومتی در سال ۱۹۶۲ در بینال ونیز جایزه بزرگ مجسمه سازی را دریافت کرد و بدین سان به شهرتی جهانی دست پیداکرد.
اما بیشتر از هر چیز دیگری، مجسمه های شبیه به انسان «جاکومتی » هستند که او را به شهرت رساندند. با این که وی در طراحی، نقاشی و ساخت اشیاء تزئینی هم تجربه داشت، آدمک های باریک او هستند که به سرعت نام «جاکومتی» را در ذهن علاقمندان به هنر تداعی می کنند. «جاکومتی» به دنبال جنگ جهانی دوم از ژنو به پاریس بازگشت. در این دوران تمرکزش را بر خلق مجسمه های تکی گذاشت که اغلب در حال قدم زدن یا ایستادن بودند.
دوستان و خانواده «جاکومتی» سوژه آثار هنری او می شدند. «جاکومتی» ترجیح می داد از سوژه هایی استفاده نماید که شخصا آنها را می شناخت؛ برای نمونه، برادرش «دیه گو» و همسرش «آنت». وی همینطور از حافظه اش جهت استفاده از سوژه ها بهره می برد.



منبع: atolieh.com