بازخوانی یک مصاحبه قدیمی از بنان

آتلیه دات کام: به گزارش آتلیه دات کام، غلامحسین بنان فعالیت موسیقی خودرا اینگونه شروع کرد: یواشکی! خودش در این زمینه گفته است: «همیشه در خانواده ما از قدیم الایام موسیقی بود و مادرم در گوش من پیانو می زد. خواهرانم نیز شروع کردند به ساز زدن نزد مرتضی خان نی داوود. بعدا خودم علاقه پیدا کردم و رفتم پیش معلمان قدیمی. اول یواشکی می رفتم تا بعد که علنی شد.»

به گزارش آتلیه دات کام به نقل از ایسنا، امروز هشتم اسفندماه سالروز درگذشت یکی از برجسته ترین اساتید آواز ایرانی است؛ فردی که به اصرار کلنکل وزیری خواننده شد و در واقع این وزیری بود که او را مجبور کرد تا به رادیو برود و در کنار خالقی کار کند تا طرز کار ارکسترهای کوچک و بزرگ را یاد بگیرد.
حالا در سالروز فوت این بزرگمرد موسیقی ایرانی، نسخه مکتوب یک مصاحبه صوتی او را در سال ۱۳۵۳ که در سالگرد برنامه «گلها» ضبط شده است، منتشر می نماییم.
در ادامه می توانید این گفتگو را بخوانید:
«بنده سال ها در رادیو کار می کردم و آن زمان هنوز گلها نبود. یکی از دوستان ما به نام آقای سلیمی که رئیس کتابخانه بانک ملی بود مجله ای به نام «جاویدان رنگارنگ» را تألیف می کرد که آقای داوود پیرنیا از آن ایده گرفتند و اقتباس کردند و بدین ترتیب در رادیو برنامه های گلهای رنگارنگ و گلهای جاویدان را پایه گذاری کردند.
روز اولی که شروع کردند، بعد از شرح جزئیات برنامه به من گفتند که «آیا با من همکاری می کنی؟» که من هم گفتم «بله خیلی هم دوست دارم».
من مدتی در این برنامه تک و تنها بودم تا این که گفتم «آقای پیرنیا یک خواننده مرد دیگر هم لازم است، مثلاً آقای حسین قوامی خواننده خیلی خوبی است، بلد است و کار کرده. هم سن ماست یا شاید هم یکی دو سالی از من بزرگتر باشد.»
بعد هم خواننده زن نداشتند که خانم مرضیه را آوردند. پس از خانم الهه و چند خانم دیگر هم آمدند و این برنامه شد برنامه گلها.
ـ شما می دانید چند تا برنامه گلها تا امروز ضبط شده است؟
تا امروز ۵۷۱ برنامه گلها ضبط شده است.
ـ به نظر خودتان چند تا از آنها را اجرا کرده اید؟
من دست کم ۳۵ تای آنرا اجرا کرده ام و برخی هم که پاک شده اند.
ـ هم دوره های شما که آواز می خواندند چه کسانی بودند؟
آقای ادیب خوانساری، آقای قوامی و اواخر هم آقای عبدالوهاب شهیدی. امروز هم همین هایی که می بینید می خوانند که تازه آمده اند.
ـ از خانم ها در آن زمان چه کسانی در اوج شهرت بودند؟
در رادیو اگر می خواستند از یک خواننده درجه یک زن نام ببرند خانم «دلکش» بود.
ـ در چه مکتبی تعلیم دیدید؟
من از اساتید قدیم نزد بسیاری از آنها کار کردم. چندین معلم گردن کلفت قدیمی بودند که پیش آنها کار کردم. پدرم هم خود ذوق موسیقی داشت، صدای خوبی هم داشت منتهی چون شغل دولتی داشت هیچگاه کارش را عرضه نمی کرد. تا بعد که آقای وزیری را دیدم و نزد آقای خالقی طرز خواندن در ارکسترهای بزرگ را یاد گرفتم و مدت ها در انجمن موسیقی ملی کنسرت می دادم؛ کنسرتهای دولتی، بدون این که استفاده ای از پول کرده باشم. صرفاً به جهت اینکه تجلیلی کرده باشم از اساتیدی مانند مهدی برکشلی (آهنگساز و نوازنده ویلن) و دکتر لقمان الدوله. این کار را تا زمان انقلاب ادامه دادم تا این که ما هم سنمان بالا رفت و دیگر فعالیت نکردیم.
ـ در رابطه با جواد معروفی هم کمی صحبت می کنید؟
آقای جواد معروفی یکی از استادهای ارزشمند مملکت ما است. آقای معروفی شاگرد آقای وزیری بود، اوایل ایشان فرنگی هم خیلی کار می کردند و استاد فرنگی داشت. اغراق نگویم چندین پیانوی دولت را خورد کرد تا شد جواد معروفی، بس که تمرین می کرد. الآن شاگردان خیلی خوبی دارد مثلاً همین آقای انوشیروان روحانی که بهترین شاگرد او است. جواد معروفی آهنگ های خیلی خوبی دارد که خود من بسیاری از آنها را خواندم. تنظیم های خیلی قشنگی هم دارند. ایشان در رادیو و گلها یک وزنه است.
ـ شما نخستین برنامه در گلها را ضبط کردید. شعرش را به خاطر دارید؟
بله؛ شعری بود از حافظ که می گفت «بارها گفته ام و بار دگر می گویم/ که من دلشده این ره نه به خود می پویم».
ـ در رابطه با اولین همکاریتان با آقای صبا بگویید، در آهنگ «دیلمان»!
آواز دیلمان را در سال ۱۳۲۱ که از خوزستان آمدم ضبط کردم. در آن زمان در منزل یکی از دوستان به نام خان بابا خان سلطان نوری آقای صبا را دیدم که به دیدن این دوست ما آمده بود.
آقای صبا گفتند راستی در دیلمان جایی هست درخلال رشت و مازندران که به آن قاسم آباد می گویند که آنجا یک آهنگ ساخته ام و می خواهم صدایی با تریوله و تحریر ریز داشته باشد. من به شوخی گفتم «بده نُتت را ببینم. یک خورده بزن.»
نواخت و من خواندم. اظهار داشت: «من دنبال همین صدا می گردم.»
البته «دیلمان» را برای فرد دیگر ساخته بود ولی من آنرا خواندم. بعد بعد از مدت ها که این صفحه پر شد، بعد از فوت آقای صبا آقا، معروفی این قطعه را برای ارکستر تنظیم کرد و من آنرا به یاد آقای صبا که بسیار برای این اثر زحمت کشیده بود، خواندم.»




منبع: atolieh.com