نقد تندیس های شهدای آتش نشان

تندیس هایی كه بجای یادبود، مخرب یادها شدند!

هفتم مهر ماه روز ملی آتش نشانی و ایمنی است. در این سال ها تندیس های مختلفی از آتش نشان ها با هدف تقدیر ساخته شدند كه اغلب از كیفیت لازم برخوردار نبودند؛ نمونه ای از این تندیس ها در سال 96 و در چارچوب مجموعه ای از مجسمه های غول آسای رنگی(پروژه انتظار)، با ارتفاع هشت متر برای حادثه پلاسكو و به جهت پاسداشت از رشادت های آتش نشان ها ساخته شد كه رنگ و شمایل آن خیلی از كارشناس ها و حتی مردم عادی را به انتقاد واداشت.

البته تجربه ساخت چنین تندیس های انتقادبرانگیزی تازه نیست و قبل از این نیز بارها تندیس های بدساختی از چهره ها ساخته شده است؛ آثاری که گاهی داد هنرمندان را درمی آوردند و به سرعت هم با هدف اصلاح از محل نصب برداشته می شدند؛ بعنوان مثال ۱۳ اردیبهشت سال ۹۸ بود که از سردیس جمشید مشایخی رونمایی گردید و موجی از انتقادها را به همراه داشت. البته بعد از این جریان، انجمن مجسمه سازان اعلام آمادگی کرد تا از آن پس هنرمندان توانا را برای ساخت چنین پروژه های شهری معرفی نماید ولی دیری نپایید که اثر یادبودی برای سعدی در شیراز نصب گردید که به سبب شباهت نداشتن به تصاویر موجود از آن شاعر پرآوازه و شکل نامناسب طرح، سیل انتقادها را روانه سازندگان و مسئولان امر کرد.
بطور کلی بعضی از هنرمندان و کارشناسان هنری با این نگاه که ساخت پرتره های بدشکل از مشاهیر، در ذهن ها ماندگار می شود، می تواند در تحریف چهره آن شخص اثرگذار باشد و در تاریخ ثبت گردد، بارها در این خصوص هشدار داده اند.
تندیس جمشید مشایخی