زمانیکه مخاطبان مات و مبهوت صحنه کنسرت را نگریستند!

به گزارش آتلیه دات کام، یک خواننده و سرپرست گروه بانوان می گوید که گروههای بانوان برای معرفی آثار خود به مخاطبان گرفتار مشکل هستند؛ درحقیقت وقتی آهنگ های خویش را اجرا می کنند، مخاطبان مات و مبهوت آنها را نگاه می کنند؛ چون این اثر را برای نخستین بار است که می شنوند و هیچگاه قبلا جایی آنرا نشنیده اند و هیچ خاطره ای هم نساخته اند. درحقیقت خوانندگان زن در ایران، کپی کننده آثار دیگران هستند.
لیلا جعفرپور (خواننده و سرپرست گروه موسیقی کوک ماه) در رابطه با مشکلات و موانع موجود اجراهای صحنه ای بانوان می گوید: متاسفانه هم اکنون فقط سالن های برج آزادی، فرهنگسرای نیاوران و تالار وحدت امکان برگزاری اجراهای ویژه بانوان را دارند و اجرا در دیگر سالن ها امکان پذیر نیست. همینطور کنسرتهای بانوان تنها روزهای پنجشنبه و جمعه ساعت ۱۴ می توانند روی صحنه بروند که ساعت مناسبی برای حضور مخاطبان نیست؛ چونکه بسیاری از خانم ها در ایام پنجشنبه به علت فعالیت در بیرون از منزل و روز جمعه که در ارتباط با خانواده است نمی توانند در این ساعت کنسرت ها را ببینند. مساله دیگر محدودیت تعداد نوبت های اجرایی می باشد که به هر گروه داده می شود و هر گروه با فاصله چهار تا پنج ماه می تواند کنسرت برگزار کند.
وی همینطور در رابطه با محدودیت های برگزاری کنسرت در شهرستان ها می گوید: برای برگزاری کنسرت در شهرستان ها بارها و بارها با موسسه های موسیقی، سالن های مختلف روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد در شهر های مختلف صحبت کردیم، اما متاسفانه هیچگاه امکان اجرای ویژه بانوان وجود نداشته است. به خاطر همین محدودیت ها خیلی از بانوان شهرستان های مختلف مجبور هستند که برای دیدن اجراهای بانوان به تهران رجوع کنند. البته که خیلی از بانوان هنرمند هم به خاطر محدودیت ها باید به تهران بیایند تا بتوانند کارهای خویش را روی صحنه ببرند.
جعفرپور ادامه می دهد: با همه این مشکلات هزینه های بالای اجاره سالن را هم اضافه کنید، برای مثال تالار وحدت برای یک سانس اجرا بیشتر از ۴۰ میلیون تومان پول می گیرد، درصورتی که گرفتن اسپانسر برای کنسرت بانوان محدودیت دارد و این کار را برای پرداخت هزینه ها سخت می کند.
وی همینطور در رابطه با ایده خود برای مهاجرت می گوید: من با همه این شرایط کنار آمده ام. اگر قرار باشد من بروم و او برود و همه بروند، پس چه کسی بماند. من ایران و مردمم را دوست دارم. رفتن و بدست آوردن موقعیت و شهرت در خارج از ایران شاید راحت باشد ولی در محدودیت، پرواز کردن زیباست و هیچ چیزی زیباتر و دلنشین تر از لبخند و خنده زنان سرزمین من نیست. اگر من بروم یک موقعیت را برای خودم به وجود آورده ام ولی در عوض موقعیت شادی، خنده و حال خوب را از چند صد زن کشورم گرفته ام.
جعفرپور که سال هاست در زمینه موسیقی بانوان فعالیت می کند و اجراهای بسیاری را به صحنه برده است در رابطه با آغاز فعالیتش در زمینه موسیقی می گوید: سال ۱۳۸۳ با آقای محمد نوری ملاقاتی داشتم و از من تستِ صدا گرفت و چند سالی شاگرد ایشان بودم. در ادامه نزدِ پری ملکی، سهیلا پورگرامی و محمد معتمدی یادگرفتنِ آواز ایرانی را دنبال کردم. بعد از مدتی در کنسرتهای خانم ملکی و خانم پورگرامی بعنوان همخوان همکاری داشتم. از سال ۱۳۹۸ اجراهای مستقل خودم را در فرهنگسرای نیاوران شروع کرده و تابحال چندین اجرا روی صحنه برده ام.