سومین شب جشنواره موسیقی فجر

ببینید

به گزارش آتلیه دات کام، در صندلی های خود فرو رفته، غرق در سکوت، گویی حتی نفس هم نمی کشند، خیره شده اند به نقطه مقابل و در حالیکه انگشتان نوازنده روی کلاویه می رقصد، تک تک حرکات انگشت او را روی ساز دنبال می کنند.

نوازنده پیانو با لباسی یک دست مشکی، بدون این که کوچکترین حرفی بزند به سرعت پشت ساز خود قرار می گیرد و شروع می کند به نواختن. از همان ابتدا چنان اجرای جذابی را به نمایش می گذارد که مخاطب در میابد که مقرر است با چه طرف باشد.
انگشتانش روی کلاویه با ظرافت و لطافت تمام به حرکت در می آیند. موسیقی در کمال آرامش فریاد می زند که متعلق به دوره رمانتیک است.
قطعات کوتاه، لطیف، شاعرانه و بعضاً بعدی عاشقانه دارند. نشانه ها آشنا هستند. صفحه رپرتوار را که نگاه می نماییم متوجه می شویم که کلیه قطعات متعلق به «فردریک شوپن» هستند.
متوجه می شویم که پس علت کوتاهی قطعات و فضای رمانتیک کار به این دلیل بوده است؛ به هر حال که شوپن طی دوران رومانتیک زندگی کرد و بعد از مرگش میراثی به جای گذاشت که تکنوازی های پیانو و آهنگ های شاعرانه بر آن حاکم بود. همینطور شوپن برخلاف سایر رفقای آهنگساز شوپن، حدودا همه آثار او برای پیانو نوشته شده بودند و به جای نوشتن یک قطعه طولانی بر تولید قطعات کوتاه تمرکز داشتند.
شوپن، هیچ سمفونی ننوشت و تعداد سونات هایی هم که نوشته اندک است. قطعاتی که شوپن نوشت را میتوان در کمتر از ۱۰ دقیقه نواخت و بیشتر قسمت ها را میتوان در عرض سه تا پنج دقیقه نواخت. همسالان او معمولا موسیقی بسیار طولانی تری می نوشتند.
به هر حال این نوازنده هلندی که از قضا پیانیست سرشناسی است، روایتی دیدنی و جذاب از آثار شوپن عرضه می دهد. هنرمندی که گویی خود از شیفتگان شوپن است و حتی در رابطه با این امر گفته است: «آثار این دو آهنگساز هسته مرکزی رپرتوارهایم را می سازند و به صورت کلی با آثار آهنگسازان دوره رمانتیک ارتباط خاصی برقرار می کنم.»
همانطور که شوپن آثاری با فضای شاعرانه نوشت، این نوازنده هم که از شیفتگان او است، لقب موسیقیدان شاعر را دارد.
به گزارش آتلیه دات کام به نقل از ایسنا، در ادامه می توانید ویدیویی از این اجرا ببینید: