سهراب پورناظری:

رقابتی با علیرضا قربانی نداریم

به گزارش آتلیه دات کام، کنسرت مشترک سهراب پورناظری و علی قمصری مقرر است طی روزهای مشترکی با کنسرت علیرضا قربانی در مجموعه سعدآباد برگزار گردد که امکان دارد این سوال را ایجاد نماید که آیا این اتفاق به دلیل فضای رقابتی بین هنرمندان موسیقی ایرانی شکل گرفته یا نه که پورناظری در رابطه با این امر توضیح داد که «هیچ رقابتی با علیرضا قربانی نداریم.»

پورناظری اظهار داشت: من از سال ۸۶ به همراه پدر در کاخ سعدآباد کار کردیم، پروژه سی و سی صد را در اینجا داشته ایم و اینجا کمی حق آب و گل داریم. من از صمیم قلب برای کنسرت آقای قربانی و تیمش خوشحالم و امیدوارم روز به روز پرفروغ تر باشد. ما در توفیق و شکست هم سهیم هستیم و من به این حد از تحلیل رسیدم که وقتی بازار موسیقی رونق بگیرد اساسا به نفع ماست.

به گزارش خبرنگار موسیقی ایسنا، نشست رسانه ای کنسرت مشترک سهراب پورناظری (آهنگساز و نوازنده) و علی قمصری (آهنگساز و نوازنده تنبور) عصر چهارشنبه (بیست و چهارم خرداد ماه) در کاخ موزه سعدآباد تهران برگزار شد.

سهراب پورناظری، علی قمصری و رضا موسوی (کارگردان هنری) و رضا امامی (مدیر شرکت اسپانسر)، جزئیات تازه ترین پروژه مشترک موسیقایی خود با عنوان «در هوای بی چگونگی» را تشریح کردند.

سهراب پورناظری در ابتدای این نشست خبری بیان نمود: به اعتقاد من در فضای کنونی ایران هیچ چیزی مهم تر از یک آشتی ملی نیست. به همین جهت ما تلاش کردیم برای این آشتی از خودمان شروع نماییم. شرایطی که در من و علی قمصری وجود داشت و این انگیزه به قدری برای ما زیاد است که می توانیم بخشی از نمایندگی موسیقی ایرانی و مقامی را به دوش بکشیم. امیدوارم این حجم از تفاهم بتواند برای نسل آینده ما نقش ایفا کند.

او خاطرنشان کرد: گله ای که همیشه از پیشکسوتان موسیقی داشته ام، این بوده که درس آشتی به ما نداده اند و حداقل از بخش عمده ای از پیشکسوتان روحیه آشتی و وحدت بخشی را ندیده ام. تلاش ما اینست که ضعف های که در نسل های قبل در قسمت روابط انسانی بوده را اصلاح نماییم. در این پروژه کسی بر فردیت خودش صحه نگذاشته و خود من دلم می خواهد تمام عرصه را فراهم کنم علی هنر درجه یکش را به گوش مردم برساند. امیدوارم در این پروژه که همه «ما» شدیم شرایطی فراهم گردد که مبحث آشتی ملی شروع خوبی برای موسیقی ایرانی ما باشد. در سال هایی که ما نوجوان بودیم موسیقی ایرانی مخاطب زیادی داشت و گروههای زیادی در موسیقی ایرانی فعالیت می کردند ولی امروز چیزی از آنها نمانده است و باید تلاش نماییم به سهم خودمان این شمع را فروزان نماییم.

پورناظری در رابطه با دیگر جزئیات کنسرت مشترک خود با علی قمصری توضیح داد: کنسرت ما در سه بخش برگزار خواهد شد؛ بخش اول به مدت ۳۰ دقیقه دو نوازی سه تار خواهیم داشت که با یک سری الگوی از پیش تعیین شده، فضای بداهه ای را شکل می دهیم. پس از آن دو نوازی دیوان و تنبور را داریم که سازهای مقامی کردنشین هستند. در این بخش هم تصانیفی را اجرا می نماییم، در جاهایی هم کلام می شویم و آواز می خوانیم. در نهایت هم اجرا با تار و کمانچه تمام می شود. البته در کل این کنسرت نوازندگان دیگر هم ما را همراهی می کنند؛ نوازندگان پرکاشن، عود، چنگ و....

او افزود: در کنسرت پرفورمنس خواهیم داشت که این بخش بر عهده آقای رضا موسوی است. این کنسرت بی کلام نیست و دکلمه متون کهن را خواهیم داشت و همچنین قطعاتی را هم من و هم علی جان می خوانیم ولی تمرکز کنسرت بر آثار سازی است.

بعد از آن رضا موسوی در پاسخ به سوال ایسنا در رابطه با تداخل چیدمان دکور، نورپردازی و استیج با کنسرت علیرضا قربانی بیان نمود: در مجموعه سعدآباد برخلاف، سالن های دیگر، باوجود برگزاری دو کنسرت در یک شب مشکل زمانی برای انجام کارها نداریم و با خیال راحت به اقدامات لازم می پردازیم. ولی معضلاتی هم در سعدآباد داشته ایم که شامل برق و نور می شده؛ چونکه مثلاً جایگاه مناسبی برای نور نداریم اما به هر حال سعی شده که این مشکل را حل نماییم.

وی همینطور در پاسخ به دیگر سوال ایسنا در رابطه با تمهیدات لازم برای پیشگیری از صدمه کاخ ملت با توجه به ازدحام جمعیت و صدای اسپیکرها، بیان نمود: رشته من مرمت بناهای تاریخی بوده است. خود من نخستین منتقد تأثیرگذاری صدا روی آثار تاریخی بوده ام، کمااینکه یک سری اجرا در مجموعه مسعودیه اتفاق می افتاد، و ما تلاش کریم مانع این امر شویم؛ چونکه آن بنا اصلا استقامت لازم را نداشت و هیچ اسپیکری نبود که آنجا قرار داده شود و شیشه یا دیواری به لرزه درنیاید.

موسوی افزود: کوشیده ایم اسپیکرها بگونه ای قرار داده شوند که به سمت بنا نباشد ولی بناهای مجموعه سعدآباد نسبت به بناهای تاریخی دیگر محکم تر است و خیلی قدیمی نیست و استیجی که مقرر است روی آن به روی صحنه برویم، برای تئاتر ساخته شده است.
همینطور پورناظری در پاسخ به این سؤال ایسنا توضیح داد: طبیعتا این اسپیکرها همیشه رو به جمعیت است و هیچ گاه رو به ساختمان نیست؛ یعنی پرتاب صدا به سمت فضای باز است که اگر این حجم از صدا به ساختمان هم بخورد مشکلی ایجاد نمی نماید. از طرفی هم من و هم آقای قمصری دغدغه آثار باستانی را داشته و داریم و باید تلاش نماییم بدون صدمه زدن تا جایی که می توانیم مردم را این مکانها بکشانیم؛ چونکه این مکانها بدون حضور مردم مرده اند.

بعد از آن دیگر خبرنگاران سوال کردند که بعد از توقف کنسرت ها در جریان ناآرامی ها، چقدر بعنوان هنرمند موسیقی تلاش دارند که مانع توقف موسیقی شوند؟

پورناظری در پاسخ به این سؤال اظهار داشت: حوادث تلخی در کشور رخ داد که هر انسانی را آزار داد و در آن زمان اصلا نمی شد به کار کردن فکر کرد. ولی کاری که ما انجام می دهیم از جنس راهگشایی بوده است. کودک که بودم وقتی پدرم به خیابان می رفت کارت حمل ساز داشت؛ گویی که سازش اسلحه باشد. امروز به فضایی رسیده ایم که شبی ۲۰۰ کنسرت در تهران برگزار می گردد و زنان ما موسیقدان های درجه یکی شده اند که روی صحنه حضور پیدا می کنند. هیچوقت نباید این سنگر را خالی کنیم؛ چونکه اگر موسیقی متوقف شود دودش به چشم فرهنگ و هنر کشور می رود. ما باید هر طور شده این چراغ را روشن نگه داریم.

او افزود: حضور زنان روی صحنه یک دستاورد بزرگ است. پشت هنر زنان تمام قد می ایستیم. زنان باید روی صحنه حضور داشته باشند و حضور آنها روز به رو باید پررنگ تر شود و در کنسرت خود هم بدون تفکیک جنسیتی به روی صحنه خواهیم رفت. هیچ گاه نباید عرصه برای فردی که هنرمند است و مسئولیت اجتماعی دارد، تنگ شود.

در همین راستا علی قمصری اظهار داشت: طی سفرهای که در چارچوب پروژه تار ایرانی انجام شد، با چالش های موسیقدان ها و استعدادهای درخشانی که با دست خالی تلاش می کنند و با عشق جلو می روند، این پروژه برایم تبدیل به سلوک شد. من باید رسالت خودم را برای توجه به موسیقی ایرانی ادا کنم. بعنوان فردی که دربند سودجویی های شخصی نیست، به این فکر می کنم که اگر کنسرتی دارم که برایم سود مالی دارد، باید از آن استفاده کنم که این قطار به جلو هدایت شود. من هم با سهراب موافقم. به هر حال شرایط کشور برای ما وضعیتی را ایجاد کرد که راحت پای ما به صحنه های اجرا باز نشود. ما به هر قیمتی روی صحنه نمی رویم چون که خویش را برای مردم می دانیم که در مقابل آنها مسئولیم و امیدوارم در این راه سربلند باشیم.

این نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی در ادامه این نشست ضمن اشاره به انتخاب عنوان این کنسرت هم توضیح داد: عنوان «در هوای بی چگونگی» برگرفته از یکی از آثار بایزید بسطامی است که اتفاقاً در این کنسرت هم از این فرازها استفاده خواهیم کرد. جالب است وقتی پس از ۱۰ سال با علی قمصری آغاز به نوازندگی کردیم حال و هوای ویژه ای را تجربه کردیم که انگار خودمان را می شنویم. این یگانگی به قدری برای ما جالب و اعجاب انگیز شد که گویی روح ما دو نفر پس از مدت ها دوری و اختلاف نظر در یک کالبد مشترک هستیم. لذتی که با ساز زدن همراه علی به من دست داد واقعاً عالی بود.

این نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی در ادامه این نشست ضمن اشاره به انتخاب عنوان این کنسرت هم توضیح داد: عنوان «در هوای بی چگونگی» برگرفته از یکی از آثار بایزید بسطامی است که اتفاقاً در این کنسرت هم از این فرازها استفاده خواهیم کرد. جالب است وقتی پس از ۱۰ سال با علی قمصری آغاز به نوازندگی کردیم حال و هوای ویژه ای را تجربه کردیم که انگار خودمان را می شنویم. این یگانگی به قدری برای ما جالب و اعجاب انگیز شد که گویی روح ما دو نفر پس از مدت ها دوری و اختلاف نظر در یک کالبد مشترک هستیم. لذتی که با ساز زدن همراه علی به من دست داد واقعاً عالی بود.

قمصری هم در رابطه با این دو نوازی مشترک اظهار داشت: وقتی با هم پس از سال ها باردیگر دیدار کردیم، آغاز به دونوازی سه تار کردیم و گویی تمام حرف هایمان را با این دونوازی زدیم و سپس آغاز به حرف زدن کردیم. اغراق نیست که بگویم که چنین حسی را در این سال ها تجربه نکرده بودم. شرایطی که برای من بسیار بی حاشیه و آرام آغاز شد و به همین شکل ادامه پیدا کرده است.

این نوازنده در رابطه با سازبندی این کنسرت توضیح داد: ما در این کنسرت به سراغ سازهایی رفتیم که خیلی از کشورها آنها را به نام خودشان ثبت کردند. سازهایی که ریشه تاریخی در ایران ما داشته و با هویت ملی هم راستاست. نکته ای که برای من اتفاق خجسته ای است و می توانم در کنار سهراب پورناظری اثری را با دو دست خلق کنم. در این کنسرت مرز بین بداهه و کار دارای کمپوزیسیون حال و هوای ویژه ای داشت که بسیار آنرا دوست دارم.
پروژه مشترک سهراب پورناظری و علی قمصری به کارگردانی هنری رضا موسوی، از روز سه شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲ در محوطه باز کاخ سعدآباد با حمایت بخش خصوصی روی صحنه می رود. این دو هنرمند سال ها پیش در گروه «همنوازان حصار» سابقه همکاری داشتند. حالا و بعد از چندین سال، بار دیگر مقرر است که در کنار همدیگر، اجرایی را به صحنه ببرند.





منبع: atolieh.com