هنرمند نقاش با آتلیه دات كام مطرح كرد؛

از اضطراب زندگی به نقاشی هایم پناه می برم

به گزارش آتلیه دات کام، موسی ربانی هنرمند نقاش در رابطه با نمایشگاه نقاشی هایش با عنوان آنجا بودن توضیحاتی ارائه نمود.

موسی ربانی که نمایشگاه نقاشی هایش با عنوان «آنجا بودن» در گالری استاد میر میران خانه هنرمندان ایران برپاست، در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با مجموعه آثار خود توضیح داد: این مجموعه به صورت کاملاً ذهنی شکل گرفته است و هیچ پیش طرح و اتودی برای آن نداشته ام. به صورت زنده هم از روی مدل و یا عکسی آنها را نکشیده ام. وقتی با خودم در یک کافه و یا محل کار خلوت می کنم، ناگهان خودم را در ذهنم، در جایی دور تصور می کنم و گویی لحظه ای که آنرا نقاشی می کنم، از نزدیک می بینم. رنگ ها و هاشور هم چاشنی کارم می شود.
وی اضافه کرد: از آنجاییکه در مسافرت به لند اسکیپ علاقه دارم و مسیر و جاده را بسیار نگاه می کنم، بالطبع تاثیر این موارد را هم در آثار به نمایش درآمده در این نمایشگاه میتوان دید. آثاری که اینجا به نمایش درآمده با تکنیک ماژیک و مداد رنگی کشیده ام.
این هنرمند نقاش با تاکید بر این که الزاماً برای این آثار از یک فضای واقعی و طبیعی الهام نگرفته است، اظهار داشت: در عین حال فضای اطراف بدون تاثیر هم نیست. من خیلی شیفته لند اسکیپ، دوردست ها و خط افق هستم که در این آثار هم خیلی پررنگ دیده می شود. لحظه ای که دارم این صحنه ها را می کشم، خودم را در آنها تصور می کنم. یکی از شاخصه هایی که در بعضی از آثارم وجود دارد، فرم ساده و مکعبی یک خانه ابتدایی است که هرچند در و پنجره ندارد اما تبدیل به شاخصه برخی آثارم شده است.

ربانی بیان نمود: فکر می کنم گاهی اوقات استفاده از رنگ خام و سادگی، بدون پرداختن به جزئیات زیاد، می تواند کافی باشد و به حسی که می خواهم می رسم. گویی دیگر احتیاج به جزئیاتی مانند سایه و اتفاقات به کار اضافه کنم. یکی از این تجربه ها اینست که در شهری پر از استرس و اضطراب زندگی می نماییم و احساس می کنم راهی که می توانم خودم را از این اضطراب و تنش دور کنم، تصور جایی است که دوست دارم و این امکان از راه کشیدن نقاشی یک صحنه برایم اتفاق می افتد.

وی در رابطه با تأثیرپذیری از فضای طبیعی پیرامون خود هم اظهار نمود: بعضی از نقاشی های من این گونه است که به طبیعت می روم و منظره ای را که در روبه رویم وجود دارد، تلاش می کنم نقاشی کنم. البته بازهم چیزهایی را که خودم دوست دارم از منظره حذف می کنم. البته تلاش می نماییم به طبیعت آن منظره وفادار باشم و چیزهایی که احساس می کنم دارد اذیتم می کند، مثل حضور یک ماشین در طبیعت را از منظره حذف می کنم اما در رابطه با آثار به نمایش درآمده در این نمایشگاه، فکر می کنم به صورت ناخودآگاه از آنچه در طبیعت دیده ام تاثیر گرفته ام. در مرحله ای که دارم فکر می کنم تا به صورت تخیلی منظره ای را بکشم، بازهم چیزهایی که دوست ندارم را حذف می کنم.
این هنرمند در انتها در رابطه با واکنش مخاطبان به نمایشگاه خود هم اظهار داشت: معمولا برخوردهای مثبتی نسبت به آثار داشته اند و آنها را دوست دارند. علتش هم می تواند استفاده از رنگ ها باشد. حس می کنم مخاطب جاهایی که بازی با رنگ بیشتر بوده است حس بهتری از آثار می گیرد.


منبع: آتلیه دات كام