به مناسبت زادروز استاد حسین علیزاده؛

ترنم مضراب عشق در لحظه لحظه عمرش به گوش می رسد

به گزارش آتلیه دات کام، شهریور چه خوش یمن شروع می شود، آغازی که در سالهای بعد مشخص شد که از حضورش، تاریخ، فرهنگ، هنر و موسیقی این مرز پرگهر، رنگ و بویی تازه یافت و مزین به نام حسین علیزاده شد.

آنچنان که این نام دیگر نام شخص نیست، نام خاصی است که هر جا شنیده و دیده شود، در بطن خود غرور و سربلندی موسیقی ارزشمندمان را به دنبال دارد.
برای رسیدن به این نام و نشان بهای گزافی پرداخت شده که از همت و سخت کوشی ایشان در خلال بیشتر از پنج دهه، تا دست و پنجه نرم کردن با بی مهری ها و ناملایماتی که در چند دهه اخیر گریبانگیر موسیقی ایران بوده، هر دم عزمش را جزم تر و اعتقادش را مشکل تر کرده است تا اوج عشقی که همیشه همراه او بوده و مشکلات فراوانی را از سر راه برداشته است.
به اعتقاد من، او آنگونه که باید و شاید به آرمان هایش دست نیافته است که انجام این مهم شرایط مساعد و پایدار اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را طلب می کند اما شناخت صحیح او از شرایط نامناسب فضای موسیقی ایران و مثبت اندیشی خاص او برای راه گشایی و پیشبرد کارهای موسیقی، سبب شده است که در تمام سالهای فعالیتش به موسیقیدانی پرکار که به موفقیت هایی ارزشمند، چشم گیر و استثنایی دست یافته است، تبدیل گردد.
علیزاده از جریان سازترین و تاثیرگذارترین موسیقیدانان عصر خود است و این مهم جز با شناخت و درک عمیق و ریشه ای از دانش و سنت های موسیقی ایران و نگاهی پویا، نوین، خلاقانه و روشنفکرانه به خصوصیات این موسیقی در اجرا و تولید آثار امکانپذیر نبوده است. جریان سازی این موسیقیدان در زمینه آموزش تا آنجا پیش رفته است که آثار و قطعات وی بخش جدایی ناپذیر برنامه آموزشی موسیقی ایران در سازهای تار و سه تار شده است.
در آستانه خجسته زادروز ایشان لازم است اشاره ای داشته باشم به عدم توجه مراکز آموزشی آکادمیک و آزاد موسیقی به آموزش صحیح موسیقی ایرانی، نگاه مبتنی بر گذراندن واحدهای درسی، دریافت نمره قبولی و... بدون توجه به پرورش خلاقیت و ساخت و ساز ذهنی و خلاقانه موسیقی توسط فراگیرندگان سبب شده است که جامعه موسیقی ایران تهی از آزاد اندیشی، شهامت و شجاعت در عرضه آثار تجربی و نگاه خلاقانه در عرضه اثر شده و فراگیری و اجرای موسیقی محدود به حفظیاتی شود که هم در آموزش و هم در اجرا مورد استفاده است. به عبارت ساده تر مراکز آکادمیک موسیقی در تربیت هنرمندان تاثیرگذار، جریان ساز و خلاق ناتوان هستند و لازم است که این مساله با درایت، بررسی های همه جانبه و برنامه ریزی خاص برای موسیقی ایرانی، مورد توجه قرار گیرد.
حسین علیزاده در کنار همه کارهای اجرائی، کنسرت ها، آلبوم ها، تولید آثار آموزشی، ساخت موسیقی فیلم و... به عنوان یک حامی تمام عیار جریان های هنری و آزاد موسیقی و رویدادهای فرهنگی و همین طور در همه این سال ها به عنوان موسیقیدانی مبارز و منتقد، حضوری پرثمر داشته است.
هفتاد و یکمین زادروزش را گرامی داشته و با آرزوی سلامتی و طول عمر برای ایشان، قدردان حضور اندیشمندانه، باارزش و پرثمرش در عرصه موسیقی ایران هستیم.






منبع: atolieh.com