گزارش مهر؛

نقاشی برای آرامش

نخستین نمایشگاه انفرادی نقاشی یزدان مرعشی پور، هنرمند طیف آسپرگر افتتاح شد، نمایشگاهی که به هنرمندش آرامش را هدیه داده است.

خبرگزاری مهر، گروه استان ها: این روزها اتیسم در دنیا دیگر مساله منحصربه فرد و پیچیده ای نیست، بلکه یک اختلال است که خیلی از جوامع وجود آنرا فهمیدند و افراد درگیر با آنرا هم درک کردند. در این روزها دیگر افراد مبتلا به این اختلال دنبال راهی برای ارتباط و ورود به جامعه می گردند تا بتوانند برای جامعه خود مفید باشند و فرصت ظهور پیدا کنند. فرصتی که جوامع معمولا سخت در اختیار این افراد قرار می دهند، اما هیچ سد آهنی و غیر قابل شکستنی برای این افراد وجود ندارد.
یزدان مرعشی پور یکی از افراد مبتلا به طیف آسپرگر است که توانسته راه خویش را در هنر بیابد. او که متولد سال ۱۳۷۸ است، با رقص قلم بر روی کاغذ توانسته استعداد خویش را نشان دهد و این روزها موفق به برگزاری نخستین نمایشگاه نقاشی انفرادی خود هم شده است.
این هنرمند در گفتگو با خبرنگار مهر درباره چگونگی ورود به دنیای نقاشی می گوید: در دوران کودکانی یک طرح صاف را نمی توانستم بکشم و هیچ تمایلی به نقاشی نداشتم، اما ناگهان جرقه ای در ذهن من زده شد و به طراحی علاقه مند شدم. در این راه با کمک مربی ام توانستم طرح های مختلفی را بکشم. طراحی برای من حس آرامش دارد، در زمانی که نقاشی می کنم آنقدر در آن غرق می شوم که حتی اگر کسی من را صدا کند هم نخواهم شنید. نقاشی به من آرامش داد و از استرس رها کرد، از طرفی احساس بیکاری هم ندارم و حس می کنم که کار مفیدی را انجام می دهم.
مرعشی پور ضمن اشاره به نمایشگاه آثار خود، ادامه می دهد: در این نمایشگاه نزدیک ۳۰ اثر وجود دارد که در موضوعات اصلی آن حیوانات و طبیعت است. نقاشی ها بیشتر از تخیل و حس خودم نشأت می گیرد، بنابراین از حیوانات در کار خود زیاد استفاده می کنم؛ حیوانات به من آرامش خاصی می دهند. همینطور از طبیعت هم در خلق آثار الهام بسیاری گرفتم. از طرفی تلاش می کنم در کارهایم از رنگ های شاد استفاده کنم و از طیف رنگ های آبی، قرمز و زرد بیشتر از هر رنگ دیگری بهره برده ام.

او درباره طیف آسپرگر هم توضیح می دهد: آسپرگر بیماری کمتر شناخته شده در جهان است و افرادی که با آن درگیر هستند معمولا رفتارهای کلیشه ای دارند. تنهایی برای این افراد بسیار بد است و باید در اجتماع باشند و سرکار بروند. آنها باید بتوانند کسب درآمد داشته باشند و حساب و کتاب را یاد بگیرند. از سه سالگی خانواده من متوجه اختلال من شدند، اما همواره در مدرسه رفتم و تلاش کردم در اجتماع حضور داشته باشم. اما دانشگاه برای من حس غریبی داشت و همیشه تلاش داشتم بیماری خویش را پنهان کنم.
مرعشی پور خطاب به خانواده هایی که آسپرگر دارند، سفارش می کند: به کودکان خود نگویید که شما مریض هستید، چون اتیسم یک رفتار است و دست بچه نیست. بچه ها باید زیر نظر مربی آموزش ببینند و بتوانند در اجتماع ظهور و بروز داشته باشند.
خانواده ها باید اتیسم را بپذیرند
همچنین نسترن سیستانی، مربی یزدان مرعشی پور درباره اختلال اتیسم طیف آسپرگر می گوید: اختلال اتیسم از پس از دو سالگی در کودکان نمایان می شود، در این زمان کودکانی که با این اختلال دسته و پنجه نرم می کنند امکان برقراری ارتباط چشمی ندارند و به اشیا بی جان علاقه بیشتری نسبت به جانداران و انسان ها نشان می دهند. آسپرگر هم یک طیف خفیف از اتیسم دسته بندی می شود، کودکان در این حیطه توانایی بالایی در صحبت کردن و حافظه بسیار قوی دارند، اما از طرفی در فعالیتهای جسمانی گرفتار ضعف هایی هستند که با تمرین و تکرار حل می شود.
او درباره نمایشگاه انفرادی نقش یزدان مرعشی پور هم توضیح می دهد: برای آغاز بهبود وضعیت افراد با درگیری هایی نظیر اتیسم و آسپرگر از راه هنر و نقاشی در ابتدا تستی به نام «هما» گرفته می شود تا سطح توانایی و استعداد افراد شناسایی شود. بر این اساس برای هر شخص برنامه ریزی می شود، برای یزدان مرعشی پور این فرایند یک سال طول کشید و امروز نمایشگاه انفرادی نقاشی او برگزار شده است.

سیستانی اضافه می کند: یزدان در ابتدا با ایده گرفتن از نقاشی ها و کشیدن از روی آنها کار خویش را آغاز کرد، او برداشت خویش را از نقاشی دارد و هیچگاه عیناً آنرا کپی نمی کند، او رنگ و نوع نقاشی خویش را انتخاب می کند. درباره نمایشگاه هم نظر خود او چیدمان و کار کردن به شکل کلاژ بود.
او در پاسخ به این سؤال که نقش خانواده هایی که فرزندانی با اختلال اتیسم دارند چه باید بکنند، تصریح می کند: نخستین و بهترین کار پذیرش این اختلال است، خانواده باید از چهارچوب انکار خارج شده و شروع به آموزش های ویژه برای بچه داشته باشد. این اختلال بسیار وسیع است و هر بچه ها با دیگری متفاوت می باشد، از همین روی خانواده ها نیاز است به مراکز و مربیان اعتماد کنند. این بچه ها ناتوان نیستند و توانایی خاص آنها باید دیده و پرورش داده شود.


منبع: آتلیه دات كام