دوربین در خدمت ناخودآگاه عکاس

 امیرمحمد جمالی عکاس خبری آژانس «گتی ایمیج» درباره پیشینه حرفه‌ای خود گفت: از سال ۲۰۰۴ عکاسی ورزشی را شروع کردم که دو سال آن در آمریکا و انگلستان بود. 

    وی درباره نوع نگاه آژانس‌های عکس گفت: آژانس های بزرگ در همه جا دنیا دوربین دارند. مثلاً گتی‌ایمیج در افتتاحیه المپیک ۲۰۱۶ حدود ۷۵هزار عکس کپشن خورده داشت. در این رویداد ما ۲۴ عکاس و ۱۵ ادیتور داشتیم. در جام جهانی هم از آژانس گتی ایمیج ۱۵۰ نفر پرنسل حضور داشتند که ۲۶ نفر ادیتور و مابقی عکاس بودند.

    جمالی با ذکر یک مثال گفت: در المپیک ۲۰۱۶ در فینال دو ۱۰۰ متر آقای بولت، از آژانس عکس گتی ایمیج ۲۳ عکاس حضور داشتند تا هیچ صحنه‌ای را از دست ندهند و هر کدام وظیفه ثبت یک فریم مشخص را داشتند که از قبل برنامه ریزی شده بود! حتی جایی که دوربین‌ها قرار می‌گیرند هم معلوم بود. این قدرت آژانس های بزرگ است و کلی بابت آن هزینه می‌کنند که یک فریم هم از دست ندهند، در نتیجه هم شما تحت فشار زیادی هستید که در این رقابت کم نیاورید. وقتی وظیفه اصلی خود را برای آژانس انجام دادید، بعد از آن آزاد هستید تا هر عکس خلاقی که می‌خواهید بگیرید. 

    این عکاس گتی‌ایمیج گفت: زمانی که قرار باشد یک رویداد یا برنامه را عکاسی کنیم، شخصی به نام کارگردان هست که وظایف را بین عکاسان تقسیم می‌کند. ادیتور کسی است که قبلا عکاسی کرده اما الان وظیفه‌اش کراپ کردن و کپشن نوشتن است، حتی اگر عکاس راضی نباشد که خیلی کم پیش می‌آید. اصولا افراد کار بلدی هستند و تیم فنی هم وظیفه‌اش این است که حواسش به وسایل عکاس باشد تا مشکلی پیش نیاید.

    جمالی در تعریف عکس خبری گفت: به عکسی گفته می‌شود که ۲۴ ساعت از ثبت آن نگذشته باشد که الان به ۸ ساعت تقلیل یافته است. در رویدادها انتشار یک عکس که کراپ شده و کپشن‌نویسی شده است، نهایتاً ۲ ثانیه طول می‌کشد.